I feel Slovenia
“Wauw mama, gaan we daarin slapen?” Ze toont me een foto van een boomhut midden in het bos. Daar gaan we in de grote vakantie heen. Maar eerst moet ik nog even naar school. Op de kalender aan de muur zet ik iedere avond een kruisje met mijn drakenstift.
We landen in Istrië om eerst Slovenië te verkennen en daarna door te reizen naar Kroatië en Mostar… Mama is dol op huurauto’s. De sleutel ontvangen van een nieuwe huurauto staat gelijk aan een cadeautje krijgen. De auto wordt welhaast aan een medisch onderzoek onderworpen: klepjes en vakjes gaan open en dicht, knopjes worden op hun functie onderzocht, het enthousiasme van de claxon wordt gemeten… “TUUT TUUT!” Het zit wel snor met die toeter. Eenmaal het inpakpapier verscheurd, draait de contactsleutel en schiet de motor uit zijn startblokken. En ik denk, als ik maar op mijn nieuwe troon zit en van een goed zicht kan genieten, is alles OK. Voor de eerste keer zal ik hoge bergen zien, de Julische Alpen.
Overnachten in een boomhut
Ik zie trapjes en een piepklein huisje in de bomen. “Wat is die ton daar, mama?” “Een warmwaterbad ,Viggo.” Moet ik hier in mijn blootje in? De boomhut is heel klein… Ik ben snel rond met mijn prospectie. Wat mij vooral intrigeert is dat onze bedden enkel te bereiken zijn via een klein trapje naar boven… Het enige zicht zijn de vele bomen rondom ons. Ik kan niet wachten om hier wakker te worden!
Bled & omgeving
Ik zie een heel mooi meer voor me. Zie ik daar een eilandje in het midden? “Is dat een klein kerkje, mama?” Het lijkt alsof ik naar een schilderij kijk. We nemen het wandelpad langs het meer en wandelen tot we bij een hoog uitkijkpunt komen waar we de schoonheid van het meer en zijn omgeving ten volle kunnen bewonderen. De strandjes nodigen uit om even van het water te genieten. Het water in dit meer is warmer dan het water van de andere meren waar we nog door zullen waden.
Na de wandeling kijken we uit naar onze boomhut en vooral naar de “hottub” om in te relaxen. Plots zien we rook. Veel rook! Staat onze boomhut in brand? In gedachten zie ik mijn knuffel in vlammen opgaan. Nee, niet mijn knuffel, alsjeblieft! Gelukkig is het geen rook, maar stoom. “Ze zijn de tub aan het warm stoken” zegt mama. Een golf van opluchting gaat door me heen.
Papa kan niet wachten. Met houterige bewegingen probeert hij als eerste in de hottub te kruipen. Een noodkreet weerklinkt. Ik weet niet goed wat er gebeurt, maar ik zie papa uit de tub springen en als een bezetene rondrennen… Zijn poep is knalrood! “Wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten!” schatert mama uit. Ik kijk geamuseerd toe. Met “kinderen” op reis, het is en blijft een groot avontuur… 😉
Vintgar kloof
Ik word wakker van de vogeltjes die vergaderen op ons dak. ’s Morgens vroeg zo kwetteren en zingen, je moet het maar kunnen. Wij zijn geen vroege vogels, dat is zeker… Ik draai me graag nog eens om… Na ons ontbijtje op het terras tussen de bomen, zijn we klaar voor de wandeling in de Vintgar kloof. Mama neemt de buggy niet mee, dus ik moet voor het eerst mijn “stampers” ten volle gebruiken. Een beetje zenuwachtig ben ik, toch wel… De kloof is fantastisch! De houten paadjes slingeren langs de rotswand kilometers ver. Onder mij zie ik een smaragdgroene rivier en vele tinten groen. Oogverblindend mooi! Ik stap vrolijk en bewonderend het volledige traject af. Ik zie dat mama en papa trots op me zijn. “My legs are made for walking! Oh yes!” Hoger in de bergen ligt Bovinj. Hier is het veel minder toeristisch. Het meer is een lust voor het oog, maar het water is koud. “Het komt vanaf de berg naar beneden,” vertelt mama. Je kan er kanovaren. De kabellift trekt mijn aandacht. Die is toch niet helemaal dezelfde als de lift in een hotel. Ik vind het wel intrigerend hoe zo’n bakje via een kabel steeds hoger gaat… Ik zit heel stil, het bakje wiebelt als ik beweeg… Brrrrrr! Het panorama dat zich voor mijn ogen openbaart is fenomenaal. We drinken iets boven en gaan op stap. We wandelen zo ver als mijn benen me kunnen dragen. En dat is toch al aardig wat!
Triglav National Park
Vandaag maken we een rit door het park. We rijden eerst richting Granjska Gora in het noordelijke gedeelte. Ik zie kabelliften, hotels, bars, winkels… Heel gezellig. Er wordt hier geskied in de winter. Dat is zo op twee latten van een berg zoeven. “Zou je dat niet eens graag doen?” hoor ik mama vragen. “Ik kan nog maar net wandelen, mama!” verzucht ik.
Het volgende traject bestaat uit “haarspeldbochten”. Haarspeldbochten? “Dat zijn zijn zeer scherpe bochten van meer dan 90 graden, soms tot wel 180 graden”, legt mama uit. 180 graden is wel heel warm! Ik denk terug aan die keer toen ik mijn lippen een beetje verbrandde aan een warme chocolademelk. Hoeveel graden zou die chocolademelk toen gehad hebben? Ik had moeten blazen toen. Misschien kan mama ons voorgaan en over de weg kruipen en blazen om die af te koelen. Ah, de weg is dan toch niet warm? Wat was dat dan over die graden? Ik besef dat ze me gewoon weer iets wijsgemaakt hebben, die grote mensen. Wow, wat een scherpe bochten! Dat is in ieder geval niet gelogen! Het decor is verbluffend. Mama staat af en toe eens hard op de rem om de perfecte foto te nemen. Erger nog, ze rijdt soms gewoon enkele meters achteruit omdat daar het zicht mooier is voor de foto. Af en toe doe ik toch wel eens mijn ogen dicht… “Gaan we iets eten, mama?” Gelukkig heeft ze ook honger! Lunchen in een knusse berghut, daar heb ik wel oren naar! Kan het zijn dat mijn spaghetti hier anders smaakt? Hij smaakt naar berg, dat zal het wel zijn. Is er nog? En hebben we nog tijd voor een warme chocolademelk achteraf?
Later komen we in het dorpje Bovec terecht… Voor mensen die trek hebben in een spannende activiteit. “Net nog te jong om te gaan raften” hoor ik mama zeggen… “Gelukkig maar” zegt papa, terwijl we met z’n allen als gehypnotiseerd in de kolkende Soça-rivier staren…
Ljubliana
Na al dat natuurgeweld keren we even naar de bewoonde wereld terug en verkennen we Ljubliana. Ik voel me hier thuis. Alles is hier zo klein en schattig, tot de huisjes toe. Net als ik denk dat ik in een sprookje ben beland, zie ik een brug met afbeeldingen van draken… Zouden die ’s nachts tot leven komen en vuur spuwen?
Die nacht neemt een grote draak me mee op zijn vleugels. We vliegen de hele nacht van de ene vreemde streek naar de andere… Het is donker maar onder ons schitteren duizenden lichtjes. Ik zie de zwarte spiegel van de zee, verlaten stranden, majestueuze schepen voor anker… De vleugels van de draak wapperen in een magische wind. Plots draait de draak zijn kop. Tussen zijn grote, vlijmscherpe tanden steekt een stift. Van waar ken ik die? Ik word wakker, vandaag start een nieuw avontuur in een land dat Kroatië heet…
Laat je inspireren door de rondreis van Connections via deze link: https://www.connections.be/nl-be/rondreizen/europa/europa-fly-and-drive/slovenia-taste-of-slovenia
Wist je dat je ook beren kan observeren en spectaculaire grotten kan bewonderen? Dat en natuurlijk nog veel meer…