Mama vertelt me over een nachttrein die vanuit Brussel vertrekt en naar de bergen rijdt in Oostenrijk. “Slapen we dan op een trein, mama? Wauw!” Een trein is een magisch voertuig. Ik woon op 50 meter van een spoorweg en 100 meter van het station. Al van toen ik heel klein was zat ik naar de treinen te kijken die langs ons venster voorbijraasden. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het eraan toe gaat tijdens een verre treinreis. Dat zal ik gauw te weten komen. Ik kijk er al naar uit!
Nachttrein naar Innsbrück
Eindelijk het is krokusvakantie! Vanavond vertrekken we met de nachttrein. Op het perron van Brussel-Zuid staat de lange, blauwe trein al op ons te wachten. Ik zoek mee naar onze coupé. “Ja papa, hierheen, gevonden! Instappen!” Ik zie een lange gang met allemaal deurtjes… Als mama de juiste deur openschuift kan ik mijn ogen niet geloven, aan weerszijden van de ruimte staat een stapelbed van drie bedden hoog! “Komen hier nog mensen slapen? ” “Nee, Viggo, we hebben de volledige couchette voor ons alleen.” Wow! “Mag ik helemaal boven slapen, please mama?” Dat trapje lonkt en moet bedwongen worden. We installeren ons. Als de trein in gang schiet, slaak ik een vreugdegilletje… Een meneer komt vragen of we iets willen eten en neemt de bestelling op voor het ontbijt morgen. Gaan we hier dan ontbijten? Meneer lacht en toont de tafel die je volledig kan uitschuiven… Ongelooflijk dit! Het toilet en een wasbak vinden we op het einde van de gang. Ik ben er helemaal klaar voor.
Veertien uur onderweg
De trein gaat eigenlijk niet snel vooruit. “Dat komt omdat we nog in België zijn, “grapt papa. We spelen spelletjes en ik heb het reuze naar mijn zin. Ik mag heel lang opblijven. Tegen middernacht komen we in Keulen aan en wordt het toch wel tijd om te gaan slapen. Mijn ogen vallen quasi onmiddellijk dicht. De trein vliegt vervolgens in volle snelheid over de sporen. De trein kraakt en schudt mij af en toe wakker… Ik zie alle hoeken van mijn bed. Als het begint te schemeren, ontwaak ik langzaam uit mijn slaap. De contouren van bomen en bergen beginnen zich af te tekenen. Zijn we er bijna? Ik vind het reuzespannend. Klop klop! Wie is daar? De meneer komt heerlijk ruikende thee en chocomelk brengen. Oooh lekker. Ik eet mijn broodje en croissant op terwijl ik de landschappen bewonder en de zon langzaam aan de horizon verschijnt.
Aankomst Innsbrück
We komen eindelijk in het station aan. We wandelen te voet naar het hotel. Het is gelukkig niet ver. Na onze hotelkamer volledig geïnspecteerd te hebben, gaan we de stad verkennen. De stad wordt omringt door hoge bergen. We gaan ook even binnen bij de toeristische dienst om ideetjes op te doen en te zien wat we hier allemaal kunnen doen. De oude stad is prachtig met allemaal gekleurde huisjes. De rivier snijdt de stad in twee stukken. Af en toe komt een vliegtuig laag over de stad gevlogen om pal naast de stad te landen. Met een plannetje in mijn hand bepaal ik de route van onze wandeling.
Alpenzoo
Vandaag bezoeken we de hoogste zoo in Europa, de Alpenzoo, met fantastisch zicht over de stad. We gaan te voet tot aan de tandradbaan die ons op een hoogte van 750 meter zal brengen. De zoo is indrukwekkend en het zicht over de vallei fantastisch. Gelegen tegen de bergflank, moet ik af en toe een tandje bijsteken om naar boven te gaan. Ik zie berggeiten, wolven, marters, marmotten, bizons en bruine beren. Ik kan me ook uitleven op de kinderboerderij.
Nordkette
We nemen verschillende kabelbanen om tot het hoogste punt te komen. Mama heeft gelezen dat ze hier lekkere Sachertorte hebben in het Seegrube restaurant, chocoladetaart is dat blijkbaar… Op meer dan 2000 meter hoogte verorberen we elk een stukje van deze smakelijke taart. De lucht is hier ijler maar de smaak is overheerlijk.
Haus steht Kopf
Mama heeft een verrassing. We sporen vandaag naar Terfens. Daar gaan we een huis zien dat op zijn kop staat. Als ik er voor sta, kan ik het niet geloven. Ik kijk mijn ogen uit. Zo onwerkelijk, hoe kan dat? Als we binnen gaan, lopen we op het plafond. Ik word duizelig als ik alles ondersteboven zie. Ik heb tijd nodig om hieraan te wennen. Mama en papa gaan volledig los. Ze wringen zich in allerlei bochten. Maniakaal nemen ze foto’s. Na een tijdje begin ik het ook leuk te vinden en leven we ons volledig uit in dit rare huis. Ik heb nog maanden zitten napraten over deze onwerkelijke belevenis.
Stubaier Glacier
We willen vandaag naar de hoogste glacier van Europa gaan op meer dan 3000 meter hoogte, maar het heeft daar deze nacht ferm gesneeuwd en het is er zeer mistig. We gaan met de skibus tot aan Schlick 2000, een lager gelegen sneeuwgebied. Daar leef ik me uit in de sneeuw. Ik vind het hier fantastisch!
Igls en omgeving
Met de tram gaan we naar Igls. Daar maken we een mooie wandeling in de bossen. Aangezien er in de vallei dit jaar zeer weinig sneeuw ligt gaat het rodelen ’s avonds helaas niet door. Dat is jammer, de rodelbaan ligt er verlaten bij. Gelukkig ligt er veel sneeuw in de hoger gelegen gebieden.
Nachttrein terug naar huis
Ik vind Innsbruck een zeer leuke, aangename stad aan de bergen. Je kan van hieruit heel veel dingen doen. Met de City Pass kan je musea bezoeken en ook de kabelbanen gebruiken. Ideaal om een skireis met een stadsbezoek te combineren en ook te genieten van de natuur. Helaas, door gebrek aan sneeuw, waren bepaalde activiteiten afgelast, maar dat kon de pret niet drukken. Ook zonder die activiteiten wandel ik met een rugzak vol mooie herinneringen richting station om met veel goesting de nachttrein terug naar huis te nemen. Niet beseffend dat deze reis voorlopig mijn laatste zal worden. Dat een virus over de hele wereld genadeloos zal toeslaan. Blij en dankbaar voor alles wat ik al op deze wondere wereld gezien heb neem ik plaats in de trein naast het raam en sluit mijn ogen.
